İletişim: Kaybolan Bir Sanat
İnsanlar arasındaki iletişim gün geçtikçe kopuyor. Artık yanımızdaki insanlarla değil, ekranlarımızla vakit geçiriyoruz. Görebildiğimiz, sesini duyabildiğimiz, sarılabildiğimiz kişileri ihmal edip sadece mesajlarla bağlandığımız insanlara daha fazla değer veriyoruz. Bu değişim hem ilişkilerimizi yüzeysel hale getiriyor hem de insan olmanın gerektirdiği derin bağları unutturuyor.
“Çay Ismarlamak” Mesele Değil, Esas Olan Katkı
Siz de yaşamışsınızdır; biri size “Hadi çay ısmarlayayım” der, ama çay bitene kadar telefonuyla meşgul olur. İşte o an anlarsınız ki aslında size çay ısmarlamamış, sadece bir bahaneyle sizi masaya oturtmuştur. Bu durum bir soruyu akla getiriyor: İnsan gerçekten kiminle vakit geçirmek istiyor?
“Çayı bekletince soğur, insanı bekletince de.” Bu sözü ne kadar doğru söylerseniz söyleyin, karşı taraf sizi anlamadıktan sonra bir anlamı kalmıyor. Çay yeniden ısınabilir, ama aynı şey sizin ilişkiniz için geçerli olmayabilir.
Göz Teması ve Dinlemenin Gücü
Beni en çok yaralayan şeylerden biri de, karşınızdaki insanın bir yandan yemek yerken veya çay içerken diğer yandan başka birine mesaj atması ya da telefonla konuşması. Bunun yerine göz teması kurmak, bir sohbetin içine dalmak gerekmez mi? İnsanların en temel ihtiyacı dinlenmek ve anlaşılmaktır.
Bu yüzden, bundan sonra ne yapıyoruz? Gerçek iletişim kurabileceğimiz insanlarla vakit geçirmeye niyet ediyoruz. Enerjimize, hayatımıza ve ruhumuza iyi gelecek insanları seçiyoruz.
Birlikte Oturmak, Birlikte Yaşamak
Karşımızdaki insana bir fırsat veriyoruz. Bir masaya oturduysak, o anı gerçekten paylaşmak istiyoruz. Çünkü iletişim sadece kelimelerden değil, bakışlardan, hislerden, suskunluklardan da oluşur. Eğer konuşmaya ve dinlemeye açık değilseniz, yanınızdaki insanı harcamayın.
Niyetimiz Ne?
Artık hayatımıza değer katan insanları seçmeye niyet ediyoruz. Karşımızdaki insana olduğu gibi, bir insan olarak davranmaya; onu dinlemeye, anlamaya ve gerçekten değer vermeye başlıyoruz.
“Sözler değil, samimiyet bizi bir arada tutar.”
