Düştükten Sonra Kim Kalkmak İster?
Hepimiz, değil mi? Ama kalkabilenler çok azımız. Çocukken düştüğümüzde kalkar, annemize koşardık. Şimdi büyüdük ve bu kez kendimize koşuyoruz. Belki kendi kendimizin velisiyiz. Hem anne hem baba olabiliriz kendimize, belki de olmak zorundayız. Belki de bir eş!
Birçoğuna garip gelebilir; “Kendimizin annesi ya da babası mı oluruz?” diye düşünebilirsiniz. Ama bir düşünsenize, hayatın bir noktasında kendimizden başka kimse kalmayacak. Kendi kendimizi idare etmek zorunda olduğumuz zamanlar gelecek. İşte tam da bu yüzden benim için eğlence, boş vakit harcama, kaydırma, yatma, geç yatıp geç kalkma, üşenme ve tembellik gibi şeyler sona erdi.
Anne ve Babamdan Öğrendiklerim
Uyandığımda annem bana ne derdi? Babam ne derdi? Gün içinde bana neler söylerlerdi? Hata yaptığımda beni nasıl uyarırlardı? Yapmam gerekenleri bana nasıl anlatır, benden ne isterlerdi? Nasıl biri olmamı, nasıl davranmamı beklerlerdi? Boşladığım zamanlarda bana neden kızarlardı? Ben neleri unuturdum da bana neleri hatırlatırlardı? Gün içinde neler konuşurduk?
Bütün bunları düşündüm ve her birini not aldım. Artık bu hataları yapmamak, daha dikkatli olmak için çaba gösteriyorum. Önceden her canımın istediğine koşuyordum, ama şimdi öyle değil.
Artık öğrendim ki, hayatı bilinçli yaşamak, her davranışın sorumluluğunu almak, anne ve babamın bana vermek istediği değerli dersleri anlamak çok önemli. Onların nasihatlerini düşünerek, daha dikkatli adımlar atıyor ve gelişimime odaklanıyorum.
Kendi Kendimin Velisi Olmak
Amacım size fikir vermek değil, tamamen kendim için konuşuyorum. Ben, kendimin annesi ve babası olmak için uğraşıyorum. Çünkü biliyorum, bir gün kimse olmayacak ve ben kendimi idare etmek zorunda kalacağım. Şu anda bile bunu görüyorsunuz; kendi markamı kurmaya çalışıyorum, maaşlı bir işte çalışıyorum, kendi paramı kazanmaya ve kendime yatırım yapmaya uğraşıyorum. Bir şeyleri başarmak ve kendimi geliştirmek için çalışıyorum. Çünkü biliyorum, bunları benim için kimse yapmayacak. Kendimin en iyi versiyonu olmaya çalışıyorum.
Bu hayatta tökezlediğim çok şey oldu ama her birini ders olarak aldım. Bir daha düşmemek için çabalıyorum. Eskiden boş vakitlerle harcadığım her dakikanın yerine şimdi dolu dolu anlar koymaya çalışıyorum. Belki anlattıklarım size de ilham olur. 1, 2 ya da 4-5 sene sonra “İyi ki yapmışım!” demek için uğraşıyorum.
